A jak andaluz

Koń Andaluzyjski

Koń andaluzyjski (od 152 do 158 cm w kłębie) jest dumą hiszpańskich hodowców koni, a w jego ojczyźnie nie mówi się o nim inaczej, jak Puran Raza Española, czysta rasa hiszpańska. Koń andaluzyjski był wyhodowany w XV wieku w trzech hiszpańskich klasztorach kartuzów. Mnichowie potraktowali sprawę czystości rasowej na tyle poważnie, że nawet grozili ekskomuniką tym katoliką, których hodowle oddalały się od narodowego ideału konia. To właśnie zakonnikom z Jerez zawdzięczamy, że niektóre z koni andaluzyjskich czystej rasy przeżyły okres panowania Filipa III, który nakazał ich skrzyżowanie z końmi noryckimi.

W XVI i XVII wieku koń andaluzyjski stał się protoplastą prawie wszystkich europejskich hodowli koni. Klacze i ogiery z królewskich Stadnin w Kordowie, Sewilli i Jerez miały wpływ na powstanie koni pełnej krwi angielskiej, neapolitańskich, kladrubskich, fryderyksborskich i lipicańskich. Tam stały się przodkami Appaloosa, Pinto, Quater Horse i wielu innych ras.

Obecnie konie andaluzyjskie hoduje się w regionie Jerez de la Frotera. Te niezwykle wrażliwe zwierzęta są nadzwyczaj przyjemnymi, lecz mimo to ognistymi wierzchowcami, o dużej wytrzymałości, małych wymaganiach i dobrym charakterze.